Actualmente o maior de tódolos aceleradores de electróns do mundo é o LEP (Large Electron Positron Collider) do CERN. A súa circunferencia é de 27 kilómetros e todo o acelerador está enterrado a 100 metros de profundidade.

O LEP é un colisionador de feixes de electróns e positróns (antielectróns). Os feixes aceléranse en direccións opostas en órbitas próximas dentro dun único tubo. Seguidamente os feixes de partículas fanse chocar.

Para acadar moi altas enerxías no acelerador circular, as partículas aceléranse sucesivamente volta a volta. Uns campos de aceleración incrementan a enerxía das partículas en cada volta. Distintos tipos de imáns forzan as partículas a moverse en órbitas ben definidas.

Catro etapas de aceleración incrementan as enerxías das partículas 400 MeV por volta ata os 100 GeV. Catro feixes de electróns e positróns poden circular dentro do anel durante horas, con velocidades moi cercanas ás da luz.

Dentro do LEP hai 3 368 imáns e 272 etapas de aceleración superconductora. Todos estes dispositivos necesitan "conxelarse" a temperaturas baixo cero de menos 269 graos celsius.