Επιταχυντές στο CERN υπάρχουν από τη δεκαετία του 1950. Σήμερα, ένα τεράστιο σύστημα γραμμικών και κυκλικών επιταχυντών υπάρχει στο συγκεκριμένο χώρο. Αρκετοί από τους παλαιότερους επιταχυντές χρησιμοποιούνται ακόμη, στα αρχικά στάδια της επιτάχυνσης των σωματιδίων,  πριν αυτά σταλλούν στους μεγαλύτερους επιταχυντές.

Το σύστημα επιταχυντών του CERN μπορεί να επιταχύνει ηλεκτρόνια, ποζιτρόνια, πρωτόνια και διάφορα είδη ιόντων. Εδώ, θα περιγράψουμε τη διαδικασία κατά την οποία ηλεκτρόνια και ποζιτρόνια επιταχύνονται.

Μέσω της θερμότητας, μεταφέρεται ενέργεια σε ένα μεταλλικό σύρμα που βρίσκεται μέσα σε ηλεκτρικό πεδίο. Τα ηλεκτρόνια μέσα στο σύρμα αποκτούν αρκετή ενέργεια ώστε να ξεφύγουν από τα άτομα που υπάρχουν μέσα στο σύρμα. Στη συνέχεια ένας γραμμικός επιταχυντής (LIL) χρησιμοποιείται ώστε να επιταχυνθούν τα, ελεύθερα πια, ηλεκτρόνια σε μια ενέργεια της τάξης των 200 MeV.

Μερικά από τα ηλεκτρόνια αποκλίνουν και συγκρούονται με στόχο από βαρύ μέταλλο. Αυτές οι συγκρούσεις δημιουργούν τα ποζιτρόνια που διοχετεύονται στο επιταχυντικό σύστημα.

Κατόπιν, ο γραμμικός επιταχυντής επιταχύνει τα ηλεκτρόνια καθώς και τα ποζιτρόνια, που μόλις έχουν δημιουργηθεί, σε μια ενέργεια των 600 MeV. Στη συνέχεια, τα σωματίδια οδηγούνται σε ένα "δαχτυλίδι αποθήκευσης" (EPA) όπου και συσσωρεύονται καθώς έρχοναι και άλλα σωματίδια.