Οι διαφορετικές πιθανότητες διάσπασης αναγνωρίζονται με παρόμοιο τρόπο, όπως με την άσκηση του ποσοστού διάσπασης του σωματιδίου Ζ.

Οι διασπάσεις του ταυ είναι αρκετά περίπλοκες αφού το συγκεκριμένο σωματίδιο μπορεί να διασπαστεί σε ένα ηλεκτρόνιο ή ένα μιόνιο (και νετρίνα). Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να βγάλουμε συμπέρασμα για το αν το σωματίδιο W διασπάστηκε απευθείας σε ένα, για παράδειγμα, ηλεκτρόνιο ή αν διάσπαση έγινε μέσω ενός ταυ.

Σε μία ευκολότερη παραλλαγή της άσκησης, μόνον τα δύο ποσοστά διάσπασης για αδρονικές και λεπτονικές διασπάσεις μετρώνται, δηλαδή, όταν κάποιος δεν ενδιαφέρεται να ξεχωρίσει τους τρεις διαφορετικούς τύπους των λεπτονικών διασπάσεων. Με αυτόν τρόπο, το πρόβλημα της ταυτοποίησης των περίπλοκων ταυ διασπάσεων αποφεύγεται.

Τώρα, επέλεξε έναν αριθμό συγκρούσεων WW και μέτρησε τον αριθμό των διαφόρων διασπάσεων. Οι υπολογισμοί του ποσοστού διάσπασης είναι τότε απλούστεροι από ό,τι ήταν με τις διασπάσεις Ζ (αφού δεν έχουμε καμία εμφανή διάσπαση με νετρίνο).

Όταν έχεις υπολογίσει τα ποσοστά διάσπασης μπορείς να τα συγκρίνεις με τις θεωρητικές προβλέψεις του Καθιερωμένου Προτύπου (δες το σύνδεσμο παρακάτω).