Τα μιόνια (μ⁺ και μ^-) παρουσιάζονται στην κοσμική ακτινοβολία που βομβαρδίζει συνεχώς την ατμόσφαιρά μας. Το κύριο τμήμα της ακτινοβολίας αποτελείται από πρωτόνια τα οποία, όταν συγκρούονται με μόρια του αέρα, παράγουν νέα σωματίδια (κυρίως μεσόνια π). Αυτά τα νέα σωματίδια διασπώνται δίνοντας (ανάμεσα σε άλλα) και μιόνια. Τα μιόνια με τη σειρά τους διασπώνται πολύ γρήγορα σε άλλα σωματίδια (e⁺, e^- και νετρίνα).

Ο χρόνος ζωής των μιονίων είναι τόσο πολύ μικρός (περίπου 2,2 μs) ώστε μιόνια που δημιουργούνται από την κοσμική ακτινοβολία πολύ υψηλά στην ατμόσφαιρα (μερικές δεκάδες χιλιόμετρα), δεν θα πρόφταιναν να φτάσουν στην επιφάνεια της γής πριν διασπαστούν. Αλλά, μιόνια παρατηρούνται (με τους λεγόμενους θαλάμους νέφους) στην επιφάνεια της γης. Αυτή η ασυμφωνία αίρεται αν πάρουμε υπόψη μας τη διαστολή του χρόνου που είναι απόρροια της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν (1905).